کد مطلب:44094 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

فلسفة تعدد ازدواج امامان(ع) چه بوده است؟ برخي از امامان كنيزان بسياري داشتند، در اين مورد توضيح دهيد.

هيچ كدام از امامان(ع) در يك زمان بيش از چهار همسر نداشتند.

همان گونه كه در پاسخ به سؤال قبلي بيان شد، با توجه به اوضاع و واقعيت ها چند همسر گزيني مردان از ضرورت هاي اجتماعي آن زمان بود و اسلام به گونه اي آن را مشروع شمرد. امامان(ع) در همين چارچوب عمل مي كردند.

با توجه به ضرورت ها و مصلحت ها برخي از امامان(ع) چهار همسر داشتند، مانند امام علي(ع) البته بعد از رحلت حضرت زهرا(س) . در زمان حضرت زهرا(س) حضرت علي(ع) همسر ديگري اختيار نكرد، و برخي امامان، كمتر از چهار همسر داشتند. همان گونه كه در حكمت هاي ازدواج هاي پيامبر(ص) گذشت، آن حكمت ها در ازدواج هاي امامان(ع) نيز هست. افزون بر آن، ازدواج هاي امامان(ع) گاهي به جهت خوف از حكومت بود، مانند ازدواج امام هشتم(ع) با ام حبيبه دختر مأمون عباسي، نيز ازدواج امام جواد(ع) با ام فضل دختر مأمون عباسي.

گاهي علت ازدواج هاي امامان(ع) روش تربيتي و بها دادن به زيردستان و طرد امتيازات جاهلي است، مانند ازواج امام سجاد(ع) با كنيزي كه اوّل او را آزاد كرد، سپس به عقد خود در آورد كه عبدالملك مروان به حضرت خرده گرفت كه چرا فردي از بزرگ خاندان قريش با يك كنيز آزاده شده ازدواج نموده است. حضرت فرمود: اسلام تفاخرات جاهلي را لغو نموده است.[33]

متأسفانه برخي از دشمنان نسبت هاي ناروايي در امر ازدواج به بعضي از امامان داده، مثلاً گفته اند: امام حسن(ع) خيلي زن مي گرفت و طلاق ميداد! اين تهمت ها نادرست است و مي توانيد در اين مورد به كتاب حقايق پنهان اثر احمد زماني، صفحات 331 تا 353 مراجعه نماييد.





ـ چرا امامان(ع) كنيز داشتند:

در عرف آن زمان كه به ناچار در جنگ اسير مي گرفتند و اسيران را به صورت كنيز و غلام در خدمت نيروهاي پيروز مي گذاشتند: غلامان و كنيزان به عنوان خدمتگزاران نيروهاي فاتح بودند و البته بهرة جنسي از كنيزان را نيز روا مي شمردند.

اسلام بهترين برنامه را در مورد رهايي اسيران به اجرا در آورد. آزادي بي چون وچراي آنان باعث تقويت كفر و قرار گرفتن دوبارة آنان در صف گمراهي مي شد؛ اسارت دائمي نيز به مصلحت آنان نبود.

اسلام گفت: مدتي به عنوان اسير در خانه هاي مسلمانان باشند تا از نزديك آداب و اخلاق اسلامي را بياموزند و پذيراي حق و هدايت گردند و سپس آزاد شوند. اسلام براي اين دورة انتقالي يك سري مقررات را وضع كرد كه با توجه به آن مرد ميتواند همانند همسر خويش با كنيز رابطه برقرار كند.

در عرف آن زمان، مردان افزون بر بهره بردن از همسران قانوني، از كنيزان بهره ميبردند. در زندگي امامان نيز اين امر وجود دارد و اشكالي ندارد.

برخي از امامان(ع) به علت وجود خفقان و شرايط سخت حتي يك همسر دائم اختيار نكردند و به بهرة مشروع از كنيزان اكتفا نمودند، مانند امام هادي و عسكري(ع).

برخي ديگر غلامان و كنيزان متعدد مي خريدند، چند ماهي در خانه نگه مي داشتند و آنان را به آداب اسلامي خوب تربيت مي كردند و بعد در راه خدا آزاد مي كردند. اين حركت نه با هدف كامجويي از كنيزان، بلكه با هدف مقدس الهي و به عنوان يك روش تربيتي، انجام مي شد. امامان غلامان و كنيزان را مي خريدند تا بعد از يك دورة آموزشي آنان را از قيد اسارت آزاد سازند.

در زندگاني امام چهارم(ع) اين موضوع به روشني ديده ميشود. امام در هر شب از ماه رمضان يك يا چند برده آزاد مي كرد، و در آخر ماه رمضان به تعداد كل شب هاي ماه رمضان آزاد ميكرد و مي گفت: دوست دارم خداوند ببيند كه من در دنيا بردگان خود را آزاد مي كنم تا بلكه مرا در روز رستاخيز از آتش دوزخ آزاد سازد.

امام سجاد(ع) هيچ كنيز يا غلامي را بيش از يك سال نگه نمي داشت. همه را در شب عيد فطر آزاد ميكرد. حضرت با هر مناسبتي برده اي را آزاد ميكرد. اين يكي از كارهاي مستمر حضرت بود كه كنيزان و غلامان را بخرد و مدّتي به تعليم و تربيت آنان بپردازد و سپس در راه خدا آزاد كند. مورخان نوشته اند: در مدينه گروه عظيمي از بندگان و كنيزان آزاد شده بودند كه توسط امام سجاد (ع) رهايي يافته بودند.[34]

اهداف و برنامه هاي ديگري نيز ميتواند دراين مسئله وجود داشته باشد كه نياز به تحقيقات گسترده تر دارد.

اگر در ذهن شما سؤال خاصي در اين زمينه وجود دارد، آن را به روشني براي ما بنويسيد تا پاسخ را دريافت نماييد.